Taşan Hayatlar

Çocukken ezberlediğim Kutsal Kitap ayetlerinin çoğu benim titizlikle kendi öğrenmemden değil, sık sık bana söylenenleri duymaktan kaynaklanıyordu. Sadece şaka yaptığımı söyleyerek söylediklerimin o kadar da kötü olmadığını ve kınanmadan kaçmaya çalıştığımda, duyduğum ayet "Ağız yürekten taşanı söyler" idi (Matta 12:34).

Bir kabın itilip kakıldığında, dışarı akan şeyin, içinde doldurulduğu şey olduğunu hepimiz kabul ederiz. Bakmamız gereken, kaplarımızın ne ile dolu olduğudur. Bir kabın taşmasının niteliklerinden biri, söz konusu kabın yakınındaki herhangi bir kimsenin, taşan şeyin tadını anlamasıdır. Suyla dolup taşan iki kova ile çok kalabalık bir odada yürüyen birini hayal edin. Yaklaşan herkes ıslanacaktır. Şimdi de sirke veya asitle dolu kovaları hayal edin. İnsanlar yine ıslanacak, ama bundan iyi bir şey çıkmayacaktır. Taşma terimini yaygın olarak kullandığımız başka bir örnek de bir nehrin çevresine taşmasıdır. Nehrin taşmasıyla etrafındaki her şey suyla doygun hale gelir.

Romalılar 5:15, “Ne var ki, Tanrı’nın armağanı Adem’in suçu gibi değildir. Çünkü bir kişinin suçu yüzünden birçokları öldüyse, Tanrı’nın lütfu ve bir tek adamın, yani İsa Mesih’in lütfuyla verilen bağış birçokları yararına daha da çoğaldı.”

Burada, Tanrı'nın Mesih'te bize armağanı, O'nun lütfu ve bu lütfun bizde dolup taşmasıdır. Birçoğu bunun taşmasıyla 'ıslanacaktır'. Tanrı'nın lütfunun bu bolluğundan etkilenmedikçe, hayatımızdan taşması gereken diğer niteliklerin hiçbiri mümkün olamayacaktır.

Romalılar 15:13, “Umut kaynağı olan Tanrı, Kutsal Ruh’un gücüyle umutla dolup taşmanız için iman yaşamınızda sizleri tam bir sevinç ve esenlikle doldursun.” der

Pavlus burada bizim için özellikle umutla dolmamız için dua ediyor. Öyle ki bize yaklaşanlara bizlerden umut saçılsın. Ama cümlenin başlangıcına bakarsanızUmut Tanrı’sının bizi sevinç ve huzurla doldurması için dua ediyor. Öyleyse, umutla nasıl dolup taşabiliriz?

Birincisi kaynak Tanrı'dır, çünkü O UMUT TANRI'sıdır. Sonra, O'na güvendiğimizde, umut Tanrısı bizi sevinç ve huzurla doldurur, BÖYLECE UMUT BİZLERDEN TAŞAR. Tanrı bizi SEVİNÇ VE HUZUR ile dolduracak ve sonra UMUT BİZLERDEN TAŞACAK. Kolaylıkla bu sözler üzerinde kalıp düşünebiliriz ama Pavlus burada kalmayıp, taşmamız gereken nitelikleri eklemeye devam ediyor.

2 Korintliler 4:15, “Bütün bunlar sizin yararınızadır. Böylelikle Tanrı’nın lütfu çoğalıp daha çok insana ulaştıkça, Tanrı’nın yüceliği için şükran da artsın.”

2 Korintliler 9:12, “Yaptığınız bu hizmet yalnız kutsalların eksiklerini gidermekle kalmıyor, birçoklarının Tanrı’ya şükretmesiyle de zenginleşiyor.”

Koloseliler 2: 6-7, “Bu nedenle Rab Mesih İsa’yı nasıl kabul ettinizse, O’nda öylece yaşayın. Şükranla dolup taşarak O’nda köklenin ve gelişin, size öğretildiği gibi imanda güçlenin.”

Hristiyanlar olarak, Tanrı'nın taşan lütfunun giderek daha fazla insana ulaştığını duymamız, bizlerde ŞÜKRANLARIN TAŞMASINA neden olur. Ama bu genel bir şükran değildir, ilk önce dolup taşar, ve sonra Tanrı'nın yüceliğine yöneltir. Şükranımızın lütfun kaynağına yönlendirilmesi gerekir; bu kaynak da Tanrı'dır.

Yukarıdaki ikinci ayette (2 Korintliler 9:12), insanların diğer imanlılara karşı cömert davrandıklarını okuyoruz. Fakat diğerlerinin ihtiyaçlarını karşılamak, bu eylemden çıkan tek iyi şey değildir. Bu yardımları alanlar da Tanrı'ya şükrediyor. Yine, bu minnettarlığın bir hedefi var, o da Tanrı.

Yukarıdaki ikinci ayette (Koloseliler 2: 6-7) bizim Hristiyan hayatımızı nasıl yaşayacağımızı anlatıyor. İlk başta O'nu kabul ettiğimiz şekilde, yani iman yoluyla, lütufla O'nun içinde yaşamaya devam etmeliyiz. Ve biz O'nun içinde bu şekilde yaşamaya devam ederken, O'nun içinde kök salıp bize öğretildiği gibi imanda güçleneceğiz. Bu şekilde köklerimiz, bir temelimiz olacak, inşa edeceğiz, bir bina yapacağız ve sonra imanla güçlendireceğiz. Bir nehir kenarındaki eski bir meşe ağacını; derin köklerle, büyük gövdesiyle ve geniş yayılan dallarıyla hayal edin veya bir kaleyi hayal edin, yine derin temelleri ile, yüksek ve kalın duvarlarıyla. Eğer O'na geldiğimiz şekilde, imanla O'nun içinde yaşıyorsak Hristiyan yaşamımız bu şekilde olması gerekir, yani tüm bunların sonucu, bizler ŞÜKRANLA TAŞMAMIZ gerekir.

Filipililer 1:25-26 devam ediyor, “Bundan emin olarak kalacağımı biliyorum. İmanda gelişip sevinmeniz için hepinizle birlikte olmaya devam edeceğim. Öyle ki, tekrar yanınıza geldiğimde, Mesih İsa’da benimle daha çok övünebilesiniz.”

2 Korintliler 8: 2, “Büyük sıkıntılarla denendiklerinde, coşkun sevinçleri ve aşırı yoksullukları tam bir cömertliğe dönüştü.” diyor.

Filipililer'de Pavlus, Rab'bin yanında olmaktan ziyade, bu yaşamdaki erdemlerini tartışıyordu. Vardığı sonuç, onların iyiliği, ilerlemeleri ve imandaki sevinçleri için burada kalmaktı. Onların SEVGİSİNİN MESİH'TE TAŞMASINI istiyordu. Hristiyanlar olarak, biz imanda ilerlediğimizde, sevincimiz de taşan bir noktaya gelmelidir.

Heather Jean Torosyan